Het was 6 januari dat Wouter mij benaderde om samen met Sikko deel te nemen aan de commissie voor de race meerdaagse. Voor mij was het echt nieuw. Dus we hadden nog versterking nodig van een paar ervaren rotten! De namen Gerben en Gerard werden al snel genoemd en in no time was het geregeld. Nu konden we echt van start.
Na een prachtige meerdaagse in de Dolomieten met enorme uitdagingen. Na deze megabeklimmingen, die stiekem ongelooflijk leuk zijn, wilden wij als commissie dit jaar een meer toegankelijke meerdaagse organiseren. De tijd dringt want inmiddels was het 23 januari en alles moet nog geregeld worden.
>>> door Nicole Polselli
Al snel is het idee om de Silo-route onderdeel te maken van de parcours. In plaats van met de auto naar een locatie rijden, kunnen we weer op de fiets naar de plaats van bestemming. Gerben is aan de slag gegaan met de bekende Silo-route . Samen met Gerard werden de routes gefinetuned en zoals enkele van jullie hebben ervaren waren het weer een paar mooie afwisselende routes!
Wat mijn rol in dit geheel was? Mijn huis beschikbaar stellen, doen alsof ik mee vergader, ondertussen te druk met mijn kinderen naar bed brengen en op het laatst aansluiten als alles besproken is🙂. De heren die wat lekkers meenamen voor de koffie. Prima taakverdeling dacht ik zo.
Genoeg gekletst over de voorbereidingen. De allerbelangrijkste vraag, hoe was het? Volgers op Strava is het vast niet ontgaan dat ik elke dag een verslag schreef over mijn ervaringen. Hierbij deel ik dit verslag graag met jullie; alle andere leden van CC’75. En voor de deelnemers van de meerdaagse om het nog een keer her te beleven.
Dag 1 Nijverdal – Bocholt
Vandaag is het zover; de meerdaagse gaat van start vanaf de Wilgenweard. Met een groep van 30 fietsers en 2 begeleiders gaan we op pad. 28 mannen en 2 dames gaan op pad. Een bijzondere dag voor mij, want ik ben tourleider. En ook de heren moesten even wennen dat ze nu ook op de fiets moeten luisteren naar een vrouw. Maar wat deden ze het goed! Af en toe even herhalen en wat harder praten, want de heren zijn ietsje op leeftijd. Een heerlijke tocht met een schitterende omgeving. De silo’s… uh… ik weet dat ze er zijn, maar heb er 3 gezien. Ik was te druk met mijn serieuze taak om de heren veilig naar Bocholt te begeleiden 😊. De route ging naar het zuiden en we hadden wind tegen. Als extra test voor mij; om de kilometer draaien. Zo had ik de hele rit wel wat te zeggen. Af en toe maakten een paar van de groep zich zorgen om mijn stem en kreeg ik vocale steun van de heren. Tijdens de stop waren de heren zo enthousiast, dat we een extra lid erbij kregen. Na een kleine test was hij ook geslaagd en konden we de tocht verder volbrengen. Een paar smalle paadjes langs hoge brandnetels weerhield ons niet. Het was droog en de stemming zat er goed in. Duitsland is in zicht, nog een paar kilometers en dan zijn we er. Heren bedankt voor deze eerste ervaring! Ik kijk uit naar de komende dagen!
Dag 2
Hendrik Groen heeft in het verleden een heel boek geschreven over de belevenissen in het verzorgingshuis. Ik denk dat ik op dag 2 met deze mannen al aan een boek kan beginnen als begeleider. Nooit geweten dat tourleider ook betekent dat je ze helpt herinneren om de gehoorapparaten in te doen, cijfercodes moet invoeren omdat ze geen brillen mee hebben of ze helpt herinneren dat er een bidon nog ergens is blijven liggen. Dankjewel C-groep voor het meenemen van de vergeten bidon. Na een heerlijk ontbijt konden we van start. Nog een paar test bevelen: de gehoorapparaten waren in en de toon was weer gezet voor vandaag.
De route was met de heftige wind pittig, maar we wilden niet te gek beginnen. Mede door de oplettendheid van het team hebben we in ogen van A-groep aangetoond dat goed navigeren ook kan.
We werden verwend bij een prachtige stop met koffie en gebak. En vol goede moed fietsten we de laatste 20 kilometers tegenwind om ons voor te bereiden voor de 7 heuvelenweg. Na een paar heuvels werd de vraag gesteld: “Is dit de 7 heuvelenweg?” Nog steeds heb ik m’n twijfels of de vraag werd gesteld door niet te luisteren of dat er toch sprake is van lichte dementie. Laten we het houden op ‘t eerste. Helaas kreeg ik pas na de 7 heuvelen de tip om deze defensief te rijden. Ik kon mij op de holleweg herpakken en m’n klimskills tonen aan de groep. Wat een topgroep met zoveel klimervaring! Omdat we van uitdagingen houden, is ook een 2de lekke band snel gefixd. Een pitstop van Max verstappen is er niets bij. Een beetje kletsen en ouwehoeren bij het gezicht van Nijmegen konden de ‘dames’ de weg vervolgen. Ja heren, ook jullie teuten wat af.
Met wind in de rug zaten we vol vernieuwde energie. In de laatste 20 km nog even stoppen voor een heerlijke banaan die met veel aandacht en tijd werd genuttigd. Neem de tijd, we wachten wel. De heren hebben ook deze rit m’n orders goed opgevolgd. 1 misser van Jan op het laatst. We zullen vanavond nog bespreken wat de sanctie hiervoor is. Lang kopwerk of toch overzetten naar de A-groep. Het was een prachtige rit, met mooie verassende stops, ontzettend veel wind en achteraf zeggen we: Machtig mooi!
Dag 3 Vaderdag en dag van afscheid.
De heren zaten al heerlijk aan het ontbijt, ze hadden er zin in. Weersvoorspellingen zijn goed en wind in de rug. Nog even controleren of het gehoor werkt, poging gedaan om een cijfercode te kraken onder toeziend oog van politie in burger en we kunnen! Ho wacht! M’n gebit ligt nog binnen. Hoe kon ik dit als toerleider vergeten te checken.
Tanden mooi gepoetst en een stralende glimlach! We kunnen gaan. De eerste kilometers hebben we nog veel wind tegen, maar het is droog en zelfs het zonnetje komt er door. We hebben er zin in en genieten van de omgeving. We draaien lekker door en zijn echt een geoliede machine.
Tijdens de 1ste stop heeft een 10de man zich aangemeld. Na een goed gesprek hebben we hem geadopteerd. We konden het niet aanzien dat naaste familie hem zo aan het kapotrijden was. Na een stevig gesprek met broertje lief vervolgden we onze weg.
Inmiddels neem ik mijn taken zo serieus dat de heren mij ook op maandag en donderdag willen inzetten. “Kan je niet snipperen, Nicole?”
Ons nieuwe lid laat ook zien wat hij waard is en verricht goed kopwerk. Na al die dagen, intensief schreeuwen, bevelen geven en goed hydrateren na de ritten begin ik ook mijn scherpte te verliezen. Onder toeziend oog van de A-groep, de groep die z’n broer kapotrijdt, maak ik een traditioneel vrouwenfoutje…: rechts zeggen en links bedoelen. Zie het ook als test, de heren gehoorzaamden perfect. Gelukkig maar want een razende scooter flitste voorbij.
Het verwachte zonnetje werd stormachtig weer met enorme regenbuien. Drijfnat moeten we nog 40 kilometer doortrappen. Jasje aan, jasje uit was de afwisseling tijdens de rit. 10 kilometer voor finish laat de groep nog eens duidelijk zien hoe je een banaan ook op de fiets kan pellen en eten. Heerlijk jongen, nog even extra energie voor de laatste kilometers. Bekend terrein is in zicht.
De lieve woorden van de heren zijn hartverwarmend. Jullie zijn een vaste groep, maar nemen de nieuwelingen zo in de groep op. Dank jullie wel voor dit mooie avontuur en voor deze ervaring. Tot de volgende meerdaagse!
